Bir Çift Yürek Şiiri - Mehmet İpçioğlu

Farklı iklimlerden,
Farklı renklerden
Bir çift yürek birleşmiş
Yine bir gün günlerden.
Yüreğinin götürdüğü yere giderken biri.
Ardınca takip etmiş onu hep yekdiğeri
Yaşam boyu sürmüş bu beraber gidişler...
Tuz olmuş, biber olmuş bu birlikteliğe
Arada bir olsa da mızmızlıklar, didişler
Hüzün nedir tatmamış o yüreğin gözleri
Bakışınca göz göze gidivermiş kederler
Soğuk nedir bilmemiş olsa bile zemheri
Sımsıcak oluvermiş kenetlenice eller...
Birinin nefesiyle uyanırmış her sabah
Tatlı bir günaydını işiterek diğeri.
Tükenivermiş birgün öbürünün nefesi...
Ecel celladı kesmiş neşe dolu o sesi
Tuz buz olmuş sırça köşk
Cephe çökmüş aniden…
Diğer yürek yıkılmış,
Parçalanmış yeniden
Unutmuş yaşamayı gece gündüz ağlamış
Göz yaşları sel olup dere tepe çağlamış
İnmiş gökten melekler yemyeşil bir ovaya
Doldurmuşlar bu yaşı kıristal bir kovaya
O cansız yürekciği bir teşneye almışlar
Göz yaşıyla yıkayıp bulutlara sarmışlar
Cennete uçurmuşlar gökten gelen melekler,
Şimdi yollarda gözü, yekdiğerini bekler.