İnsan, oturup kendine de ağlarmış.
Gülerken, koca koca kahkaha atarken meğer, ne kadar da gözyaşı biriktirmiş kısa ömründe.
Şimdi süzülüyor damla damla...
İnsan yaşlandıkça çocuklaşır derler ya doğruymuş vesselam.
Akan her yaş, sıradakine yol açıyor.
Ve defalarca tekrarlanıyor...
Gülerken biriktirdiği göz yaşını akıtırken, kahkaha biriktiriyor fakat, tebessüm edecek vakit bulamadan çekip gidiyor ötelere...
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta