Bir Çift Göz Şiiri - Tekin Bekar

İnsan, oturup kendine de ağlarmış.
Gülerken, koca koca kahkaha atarken meğer, ne kadar da gözyaşı biriktirmiş kısa ömründe.
Şimdi süzülüyor damla damla...
İnsan yaşlandıkça çocuklaşır derler ya doğruymuş vesselam.
Akan her yaş, sıradakine yol açıyor.
Ve defalarca tekrarlanıyor...
Gülerken biriktirdiği göz yaşını akıtırken, kahkaha biriktiriyor fakat, tebessüm edecek vakit bulamadan çekip gidiyor ötelere...

..................

Ağlayan merhametli olur derler...
....Peki ağlatan..!

Ağlatanı da ağlatırlar bir gün...Eee.. Merhamet ağlayınca kazanılan bir şey herhalde.
Gülen de merhametsiz o zaman...
Yok o iş o kadar da basit değil..!

-Doğarken ağlar,
-Büyümeye başlayınca güler,
-Gitme vakti yaklaşınca tekrar ağlar...

İşte gülüşleri göz yaşından fazla olanlara ''mutlu''
az olanlara ''mutsuz'' bir hayat sürdü denilir.
Acaba öyle midir?

...................

Ağlamak aslında öfkesini dışa vurmaktır. Karşısındakine kusamadığı öfkesini, gözlerinde ki yaşla açığa vurmaktır.

Sevinince, sevinçten ağlamak diyemediklerini,
sevincine sebep olana teşekkürdür.

Meğer ağzımızın bir kelimede mahvettiği hayatımız,
gözlerimize neler borçlu..!