Bir fermuarın çıkardığı canhıraş feryad
Bir kumaş parçası mavi bir tül müydü?
Sadece vücudunu terk edip giden.
Gecenin karanlığıydı, Sevda Çiçeğimle ben.
Bir sesizlik ki galubeladan bu yana süren.
Ne bir gürültü ne de bir konuşma.
Dudaklardan boşluğa dökülen.
Hasretlikti bunun adı geceler boyu,
Uykularımı yok eden. Bu gece,
Uykusuz geçecek belki de son gecem.
Perdenin aralığından süzülen ayın,
Duvara akseden solgun ışığında,
Nurani bir varlık gibi parıldayan
Korkularından arınmış çırılçıplak sen.
Avuclarında haram meyve. Adem babayı,
Cennetten eden. Karşında şaşkın bir ADEM.
Ne dün ne yarın, ne geçmiş ne de gelecek.
Her şey seninle başladı. Her şey seninle bitecek.
Sabah bulacakları birbirine sarılmış,
İki çıplak bedenle, iç içe geçmiş,
BİR ÇİFT (Aşka Doymuş) YÜREK.
(Onları ölüm dahi ayıramadı)
Tuğrul Ahmet PEKEL
17-08-2006-PERŞEMBE
Kayıt Tarihi : 17.8.2006 21:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!