Bir çiçekmişim gibi büyütüyorsun beni
Biriktirdiğin acılarımla tohumlanıyor
Gözyaşlarımla besleniyorum
Yeşerttiğim ümitlerim çoğaltıyor dallarımı
İçimdeki Güneşle aydınlanıyor
Görüyorum artık solmuş yanlarımı
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
