Bakıyorum da sanki bendeymişçesine kusur
Ezâ çektiriyorsun, yapma virane oldum Begonya.
Neden ab-u hayat gibi bakışlarında ararken füsun
İnan bilmiyorum gözlerine yenilip divane oldum Begonya.
Usumu aldın benden, söyle nedir suçum günahım.
Neredesin? Varlığı zulüm yokluğu gönlümün bin ahı,
Uyku girmiyor bir nebze, seni düşünerek ediyorum sabahı
Teselliyle düzelmiyor yokluğunda bulamıyorum salahı.
Tamam belki bende kusur ama geçmiyor sözler kalbe,
Uzun değil çok vaktini almam bir şarkı boyunca kal be.
Nasılsa vaktini aldım. Giderken dur, gitme kal de.
Ya anlasana Begonya. Anla! Geçmiyor sözler kalbe.
Akşam vakti pencereden şöyle bir gökyüzüne bakınca,
Dolunayda yüzün beliriyor sanki gözlerimde Begonya.
Ay ışığını daha da aydınlatan sözlerin şimşek gibi çakınca
İnsan ne ima ettiğini anlayamıyor o anki sözlerinde Begonya.
Sesini her duyduğumda içim böyle kıpır kıpır oluyor Begonya.
Türkistan’ın sokaklarında dolaşıyorum o an sensiz ve sessiz.
Ezgiler geliyor sonra kulaklarıma kalıyorum birdenbire nefessiz.
Manasını çözemiyorum adeta gömülüyorum anayurda kefensiz.
İtbaraklar sarıyor etrafımı, buluyorum kendimi başka bir seferde,
Yorulmuşum, ne yapacağım dermanım kalmamış dayanacak bu derde,
Olmuyor. Yapamıyorum . Yalnız başıma kalmışım çaresizce bir kaderde.
Rey, Horosan, Semerkand, İsfahan bile suskun , sanki şimdilerde kederde.
Susma konuş Begonya. Hiç yok mu sende benim ederim?
Uykusuz gecelerde rüyamda bir kez seni görsen diye dua ederim.
Ne olur artık gel. Bitsin bu benim geçmeyen kederim .
Kayıt Tarihi : 18.3.2023 22:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Begonya aslında sadece bir çiçek. Çiçek gibi görünen ama dikenli ve zehirli bir bitkinin temsili adı aslında. Çiçek adı olan adının ardında gizli olan ölümcül bir yara aslında Begonya. Belki bir gül, belki orkide, belki Açelya belki de Kardelen. Bir kadının ismi aslında, çiçek ismi verilen bir şeytanın ismi.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!