Bir çiçek gördüm yukarı gökte

Bir çiçek gördüm yukarı gökte
toplaması yetersiz.
Öyle güzel gülümsüyordu ki
anlamsızlığı fersiz.

Koşarak gitti ağladığında,
şaşırdı; nedir ki bu.
Kimlere aşkım'sın? kime 'sevgilim';
ki yeter mi değindiğim, yıllarım.

Plastirin çocuk psikolojisi,
gökte ararken yerde buldu.
Ağza bakla ıslanmaz baykuş istifi;
gözlüyor da gözlüyor, sustu.

Oysa ki, gel gidelim ardından!
çıkar o baklayı ağzından!
Ne kadar seni seviyorum
o denli de bunu soruyorum.

Bir bilsen ne kadar çok değişmedi
ki biliyorsun zaten.
Ufak yoklama almalar gaipten,
katkı payı bahçeye taş dizaynların.

Bahçeye taş oturak yeri
yapma canım, orman kalacak.
Zaten kuşlarla, böcek ve çiçeklerle
bezeli yer hep ötecek.

Bir yol gözlüyorum.
Karga tilki uykusundaki,
'Neden siyahım' deyip koşturuyor.
Arada bir göz kırpıyor puhu.

Renkli renkler, eline alama;
kıyama bildiğin güzel selama;
bu üç kuruşluk sevda
parayla ölçülmez değerlidir yolu'nda.

Karayip duvarlara varıyorum.
Korkmadan kulağımı dayıyorum.
Duyduğunu bildiğim,
aldatmamaktan da emin olduğum.

Dinlemek dinlemeyi
doğuruyor sanki, yaşıyorsun nereden.
Solu! solu, solu;
varet, gelmeyi seziyorum.

Esir olmak değil özgürlük,
ama yalnız olmaz da;
kendini koruduğunda ve ulaştırdığında
olanca şaşacaksın gene bir batında.

Güvenilemese de bazen inanca,
sade, yürü, yürü! ...
Denizde dalgaların kullanışlısı.
Geri dönüşümdür aşkın sızısı.

Yolunu böyle belirleyen
hiçbir şey yoktur ki kurtaramasın
umudu tekrar, görüntülemeye
zaten varolanı, yok edilemeyeceği.

Ağlamaktan utanılmaz
anca çabalamamaktan üzülünür.
Kazmaktan da gocunulmaz;
karanlık biter, ışığa çıkar.

Güzide yapraklar yemyeşil,
kuşlar can akseden cıvıl cıvıl.
Çık karşıma hemencik cıbıl!
zıbın cibinlik, sen delil.

Pişmaniye çok kıllı, evet
ancak neye niyetse ona kısmet:
Kurtulamazsın samanlığından misket!
Pişmanlık ne ki, tüy siklet.