1
Senin adını
kol saatımın kayışına tırnağımla kazıdım.
Malum ya, bulunduğum yerde
ne sapı sedefli bir çakı var,
(bizlere âlâtı-katıa verilmez) ,
ne de başı bulutlarda bir çınar.
Belki avluda bir ağaç bulunur ama
gökyüzünü başımın üstünde görmek
bana yasak...
Burası benden başka kaç insanın evidir?
Bilmiyorum.
Ben bir başıma onlardan uzağım,
hep birlikte onlar benden uzak.
Bana kendimden başkasıyla konuşmak
yasak.
Ben de kendi kendimle konuşuyorum.
Fakat çok can sıkıcı bulduğumdan sohbetimi
şarkı söylüyorum karıcığım.
Hem, ne dersin,
o berbat, ayarsız sesim
öyle bir dokunuyor ki içime
yüreğim parçalanıyor.
Ve tıpkı o eski
acıklı hikâyelerdeki
yalnayak, karlı yollara düşmüş, yetim bir çocuk gibi bu yürek,
mavi gözleri ıslak
kırmızı, küçücük burnunu çekerek
senin bağrına sokulmak istiyor.
Yüzümü kızartmıyor benim
onun bu an
böyle zayıf
böyle hodbin
böyle sadece insan
oluşu.
Belki bu hâli
..........
..........
Kayıt Tarihi : 3.3.2001 23:48:00
Şiiri Değerlendir
© Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık
Tabii onun şiirini ve bu şiiriyle şairlik konumunu, şairlik edebiyle- edebiyat adamlığıyla eleştirirsiniz o zaman tabii biz de faydalanırız. Özellikle sizi göstermelik şekilci sahtekâr Şıh, hoca ile imamlar edebiyatın sanatın ozanın, şairin batkın ve yılğın korkak..ucube ve ulumaları sizi..
Ama şu var ki Nazım Hikmet gibi dev, evrenin tanıdığı, bir ozanın sizin gibi böceklere karşı savunulması gerekmediğini bilin ki bu yorum içeriğinde algıladığınızdan da kuşkuluyum!
toprağın bol olsun...sonuçta topraklar da benzer birbirine...kimi yerde altımıza serilir,kimi yerde üstümüze..önemli olan yaşamaktır...ölümden sonra bile...
herkese saygılarımla...
toprağın bol olsun...sonuçta topraklar da benzer birbirine...kimi yerde altımıza serilir,kimi yerde üstümüze..önemli olan yaşamaktır...ölümden sonra bile...
herkese saygılarımla...
Sizin seviyenize inemem.Güle güle...
TÜM YORUMLAR (97)