Penceresinden bakıyorum
Aralık akşamlarına
Aralık kalmış hayatımın
Penceresinden bakıyorum
Saksıları devrilmiş bir sokağın
Kirletilmemiş birkaç sözün
Ve bir çift kahverengi gözün
Kuytu ve derin bakışlarına
Uzaktan bakıyorum
Ne zaman görsem korkuyorum
Hep pencereden bakıyorum
Çıkamıyorum sokaklarına
Ne zaman sussan sessizleşiyor
Bir serçe konuyor sokak lambalarına
Perde altından izliyorum onu
Sessizce uçuyor yarınlara
Pencereme konuyor
Sadece bakıyorum
Kuytu ve derin bakışlarına
Git diyemiyorum
Kal diyemiyorum
Dokunamıyorum kanatlarına
Sonra mısralar dökülüyor birden
Dudaklarımdan
Suskunluğuna…
“Yalnızlık hapsindeyim
Sevmek yasak
Vurulmak yasak
Kahverengi bakışlara
Ve dalga dalga saçlara”
Sessizce dinliyor önce
Ben susuyorum,
Sonra o uçup gidiyor uzaklara
Ben susuyorum
Kaybolurken gözleri ufukta,
Perdeleri kapatıyorum
Ve geri dönüyor zaman
Bir cezaevi Aralığına.
Kayıt Tarihi : 27.12.2012 01:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!