Bir Cesur Sevdaya Dair Şiiri - İsmail Akyüz

Yiğit yüreğimin içinden
bir cesur sevdaya dair
yasaksız şiirlere düşürdüm de adını
sorgusuz sualsiz hükümler giydim
savcım sen oldun yargıcım sen
mahpuslarına düştüm
beni kim savunsun
beni sen vur
kır kalemi kes cezamı
ha ölmüşüm ecelimde
ha senin elinde
fanidir can bırakıp gider bedeni
sevda terk edermi

sen ol sebebim
cesaretim olmaz senden beklerim
gelip vur beni nasıl sevdiysen
gözü kara
ve cesur
ve çocuk yüreğinle
nasıl sevdiysen işte öyle vur beni
ne zaman istersen ama mutlaka
önce gözlerim olsun mahsusu nazarında
gözlerim ki gözlerinden hep uzatmalı kaçak
sonra beni vur hayatın kuytu bir yerinde
döşümde elinden çıkma kanlı bir bıçak
bilmesinler seni bir ben bileyim
öylece koyup git taşlar üzerinde
söyleme kimselere oracıkta sessizce öleyim

sen beni unut
say ki hiç beni bilmedin
say ki derin uykulardayım kimsesiz
kahrolası bitmeyen kara düşlerde
ah şimdi kimler ümitsiz
yüreğimi de kimselere sorma
sana sevgiler düşüren dilim yok
sevdamıza dair hiçbir sözüm yok
bundan böyle hep bende kalır
o mutluluk türküsü
bir türlü söyleyemediğim