Kadim Çeşmenin Tanıklığında aşka sürgün

1
Çeşmenin dilinden:

Yol üstüyüm, tanığım, zamana sürgün
Sırrı, sıvası dökülmüş yüzüm
Yekindim, yorulmadım kalbimden akarım
Berrak ve serin, süzüldüm
Çeliğe sertliğini veren
Ağaçta, omça da salkım...

Çeşme başı:

Omuzda testiyle gelirler
Her biri ceylan edasında kızlar
Korkulu, kuşkulu bakışlar
Nefesinde sarı salkım iğde kokusu
Kiminin yüzünde buruşuk durur aşk
Kimi sarı başak gibi titrer dalında...

Çeşmenin tanıklığı:

İhanetin paslı hançerini gördüm
Aşkın böğründe
Saçlarından damlayan kanı
Kederi, tasayı kaderde arayanı...
Dedim ya:
Yol üstüyüm, tanığım, zamana sürgün
Yekindim, yorulmadım kalbimden akarım...

2
Kalbimden:

Bir çeşmenin özgür akışında çırpındım
Kendime kovuldum, aşka sürgün
Dağların yüzü oldum
Döndüm yönümü dağlardan okudum
Aşkı yeni baştan hatım etmek için.

Sesimi katım bir çobanın kavalına
Kulak kestik çobanla dağların yankısına
Dinlemek için bir daha
Uykumu çeşmenin akarına yoldaş ettim
Yastığım bana küs, ağrır başım.