Bir Cesedi Öpmek Şiiri - Barış Bazalka

az önce bir cesedi öptüm alnından
kronik baş ağrıları ruhsal yıkım falan…
korkuyu yakalayıp boğazından,
neyse..

kocaman bir meyve bıçağıyla
dünyayı ortadan ikiye böldü Tanrı
bana kalsa ağlardım her sabah biraz
meyve yiyerek Tanrı’nın tabağından..
insan kaç kemiği kırılınca hayatta kalır
ve nefes almadan en çok ne kadar yaşar
biliyorum.

az önce bir cesedi öptüm çünkü ben
öptüm çünkü hala sıcakken öpülürdü cesetler.
ölü kokusu sarılmadan moraran vücuduna.
ne bileyim, düş kırılması gibi bir şey
bir şey işte öyle bodoslama anlatamayacağım
bir ağaca yaslanmışım, ağaç beni itmiş

ben bir cesedi öptüm az önce
hiç ceset kokmuyordu çünkü
sonra dünyayı ters çevirdiler
tüm iyiler döküldü.