Bir Cemre Düştü Şiiri - Nurullah Muslu

Güneşi beklerken bulutlandı gökyüzü
Yağmur yağacak sandım fırtınaya dönüştü
Ey benim gönlümün eşsiz çoban yıldızı
Suya, toprağa, havaya derken,
Gönlümün üstüne bir cemre düştü...

Toprak suya hasret, kollarını açıyor
Hercümerç oluyor, doya doya içiyor
Gönül bağımda, kelebekler uçuyor
Aşkımın üstüne bir cemre düştü...

Isındı kâinat, yeşerdi, gönül bağları,
Sevdaların üzerine, ördü, ağları,
Deldirir Ferhat’a, yalçın dağları,
Şirin’in üstüne bir cemre düştü...

Sevdalanıp, alev, alev, yanmayan,
Aşkı için, ateş denizine, dalmayan,
Gül olsa da, sevda için, solmayan,
Buz tutmuş gönlüne, bir cemre düştü...

Düşler gerçek olur sevdalara dalarsan,
Gönül kuşunu kafesinden salarsan,
Leyla, Aslı, Şirin’i her dem anarsan,
Mecnun, Kerem, Ferhat gibi yanarsan,
Kalbini dinle mutlaka bir cemre düştü...