Yalnızdı…
Yalnızlığı düşerken güçsüz omuzlarına
kaldırmaya kalktı
…..yüzüne rüzgar çarptı!
Ağlardı…
Gözyaşları akarken şehrin oluklarına
susturmaya kalktı
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
