Yalnızdı…
Yalnızlığı düşerken güçsüz omuzlarına
kaldırmaya kalktı
…..yüzüne rüzgar çarptı!
Ağlardı…
Gözyaşları akarken şehrin oluklarına
susturmaya kalktı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
