Bir Cankurtaranın Psikolojisine Giriş I ...

Karanlık;perde üstüne perde
Güneş se;hala ayni yerde
İnsan düşmeye görsün müptezel derde
Şarap çanağına çevirir kafatasını
Kendi beynini yer de!

gun bir gun sair olur çikarsam kazara suç bu suç yuregimin

surukli olmasa da uzun sureli ogrenciligin
biz ogretmenlere yarari degil zarari var
hani kendini dusunmuyorsan bizi dusun
bali iki soz iki islem bir açi çap ogren var
bu arada

dogru soyleyeni ilk koyden itibaren
yalana alistiriyorlar artik
suruldugumuzden sonra

siir sair sohbetinizi bozmayin siz 'sair'ler bu arada
bana inanacak tanri ariyorum hani var mi yerkure karada
olasi olur ya gokkure havada
nem var toprakta nem
suda nem
ahh ki ah olmeseydi ana dolu anadoluda
soz bir sozu vardi ki derdi yeri geldiginde nenem
arada sirada
siir ne sair kim bu arada
baska isiniz yok mu sizin
geçinip giderken yalan dolanda
edebiyat koreldi edebiyat sayenizde bu arada
hu ustune hu çekelim daglar yikilsin yeri bilinmesin yolun izin
varsa goster inanacak tanri ariyorum kendime yer gokkure dunyada

Bir aşk yaşadım
yaşayan belli
yaşatan şüpheli

gözleri sürmeli mi desem
yoksa nurlu mu
ama gene de ben bir aşk yaşadım
bilemedim
geleceği puslu
hani derler ya
aşkın gözü kör
işte ben öyle bir aşk yaşadım
bir aşk yaşadım ki
tüylerim diken diken
desem de yalan değil

istersen adını sen koy
Tanrı de
v.s.ire de
de
ne dersen de
istersen be adam
boşa yaşdın de...
ama ben gene de bir aşk yaşadım
istersen sevgi de.


Hasan Buldu

şiiri okudum yorum yazacaktım OSMAN ŞENER HOCAMIN YORUMU yeterlidir diyerek vazgeçtim bizlerde serbest şiir yazıyoruz aha ÖRNEK


Antik Laterna

Dağılır ince ayaz ve dağılır sızılar,
Buz kırağı yürekler neme vurur duygular,
Alırda üzerinden gözü yaşlı tortuyu,
Sen başını hep dik tut da,
El kutlasın yortuyu.
Kaf dağından ileri varmaz masal kitabı,
Döner karlı virajı, ölümün solukları.
Kar beyaz yalanların..
Açılan kapısında,
Çürümüş hayatların tutulur el yazması.

Resme duran her güzel,
Sonsuzu hayal eder,
İffetsiz simalarda çirkinliğin esrarı.
Yüze yüz astar diksen, gerilmez yine arı.
Her metaa müşteri
Her kata asma tavan,
Her ihanet çalışır..
Hayat dörtnala devam.
Yedi kat sarmalanmış, gül bebek olmuş adam.
İnsanlık emekliyor kurtuluş bekler avam.

Adalet değirmeni su bekler kaynağından,
Her mevsimin gömleği kendi kirini taşır.
Serseri cevlakinin işine kim karışır.
Magmasına taş taşır dünü bilmez bezirgân.
Soyunur iffetini giyer şeytan tüyünü,
Girift bulmacalardan, yol açılır gerçeğe,
Her harfte bir sır gizli, anlam biner heceye.

Asarı rahmetinin izi parmak ucunda,
Düşkün nefsin hayali bir dünyalık tacında.
Aşa su katan nehir..
Bozsa da ağız tadı,
Her isteyene dünya,
İkram eder muradı.

Nefessiz çalgıların aritmisi artarken,
Antik Laterna’ların kalp atışı bozulur,
İhtiyar bedenler de destek alır dolaptan,
Mutmain beden ise hayat bekler Calab dan.
Sarhoşluğu kaybolur bahar gelince atın,
Her yer çeltik tarlası, kıymeti yok dimyatın.

Yıkılır tuğla yapı,
Kan emici takipte.
İzale olur iman, zalim eller tetikte,
Ölüm zalimi bekler,
Bak duruyor eşikte,
İnatlaşır bedevi inletir dağı taşı,
Kâfire fahişedir, müminden alır başı.
Fukara zembilinden zengine sunar aşı,


Beşik sallar denizi, deniz sığmaz vadiye
Yıkılır arzı cihan, âlem sığar Cudiye,
Yine ezber bozulur helak olur kötülük,
Yeşile döner sahra, yaşam başa sarılır.
Uçurulur güvercin pençesinde kehribar,
Kalp durur dil konuşur…
Bildiği bir cümledir
O da
Havar ya havar !
Ne olur ey Allah m
bir haber bir haber..

Altın yapraklı zeytin barışı yayar göle,
Nur olur tüm cihanlar kara kalpte nafile.
Mem’ler yine çobandır, el değmemiş merada.
Kulun hayali büyük ermek güzel murada.
Bu sevda türkü olur botan denen mezrada.
Ak saçlı ihtiyarlar kartallarla konuşur,
Zaman kovalar yılı,
Tubası yeşillenir insan denen canlının,
Rahmetine gark olur tüm insanlık Halik’ın.
Dağ durur, deniz durulur.
Ayak basar toprağa,
Günü geldiği zaman
Toprak basar bağrına.
Al sana der
Bu makber
Aha burası mezar
Senin deminde bitti..
Sultan olsan ne yazar..

Şiir Atila Yalçınkaya



Amacımızı şiirin ritmi ile insanlara anlatabilmedir

Günü geldiği zaman
Toprak basar bağrına.
Al sana der
Bu makber
Aha burası mezar
Senin deminde bitti..
Sultan olsan ne yazar.. ifadesini nazarlara sunmadır amaç
amaçsızlık kötü

Kaleminize kuvvet, tebrikler.

Kaleminize kuvvet, tebrikler.

ne hükümran kalır
ne zulüm ne de kin
öz değil dostlar
öz değil bu biçim
kulların kullara ettiğini
etmiyor en zalim harı ateşin

bugün dua ettim hepimiz için
yüce tanrı bizleri affetsin

ne para ne pul
ne iktidar ne de güç
bu değil gerçek
bu değil gerçek
bu kavga bir hayırsız düş
uyanır neslim uyanır elbet

anonim.... Baha:)

ŞARTLANMA – ŞARTLANDIRMA – ŞARTLANDIRILMA…
Pavlov’un en belirgin özelliklerinden biri aceleci olmasıdır.
Yaşlı dönemlerinde bir gün, otobüsten inerken acele eder ve otobüs durmadan inmeye kalkınca düşer, ayağını kırar.
Pavlov’un bu haline şahit olan bir kadın aynen şöyle der:
“Vay canına! Burada çok zeki ama ayağını kırmadan tramvaydan nasıl ineceğini bilemeyen bir adam var.”
O da kendini, hareket halindeki bir araçtan inebileceğine mi şartlandırmıştı?
Yoksa pek çok deneyi kendi üzerinde yaptığı gibi, aceleciliğin ne tür sonuçlar doğurabileceğini görmek mi istemişti?
Her ne hikmetse, en zeki insanlar zekâ ötesi olduklarından mıdır nedir, hep olağan dışı şeylerle karşılaşırlar, olağanüstü şeyler yaparlar.
Tabii bu durum da normal insanlar için anormal sayılır.
Öztop da, aynı duruma vurgu yapan bir girişle şiirini işlemiş. Kimisi Mozart sesiyle huzura erer, kimisi Osmanlılarda akıl hastalarına uygulandığı gibi ney sesiyle, klasik Türk musikisi ile veya tasavvuf musikisinin ahesteliği ile kendini huzur ortamında hisseder.

Ya renklere ne demeli?
Kimi de illa kırmızı olsun, beş para fazla olsun, derdine düşerler. Sarı yeşil de neyin nesi?
Bu da bir klasik ŞARTLANMA – ŞARTLANDIRMA – ŞARTLANDIRILMA ile benimsenmiş veya benimsetilmiş renkler mi?
Yol alacaksak trafik lambalarının ışıklarına uymak zorundayız. Bu da bir ön şartlanma. Önceden uyarma, uyarılma ve davranış haline getirme, getirilme olgusu…
Tabiat yemyeşil. Hele ki şimdi… Tam baharın ilk aylarını yaşıyoruz ki, yeşilin her tonuna hayranlık duymamak elde değil.
Sarı ne?
Ağaçlar genellikle sarı açmazlar. Bazı ufak kır çiçeklerini rengidir, daha çok…
Doğaldır, kendiliğinden vardır. Yaratanın gücünü, kudretini düşünmemek olmaz. Düşünmek istemeyenler de insan elinden çıkmış doğal olmayan nesnelere bakarlar.
Baksınlar, mahsuru yok bizce…
Ama kırmızıya bir hayranlık var. Temel renk kırmızı. Diğer bir ifadeyle kızıl…
Gurup vakti diyeceğim ama grup yok ortada… Geriye kalan da malum…
Kırmızı cekete mavi kravat…
Sanatkârca bir tarz.
Kırmızı ceket giyecek sanatkârın zevki kime uyar, bilmem…
Bu da bir şartlanma şekli. Sanatçı illa ki abuk subuk olmak, farkını görsellikle fark ettirmek zorunda mı? Siyasetin de temelinde aynı şey yatıyor zaten. Önce dikkat çekmek, sonra gereğini yapmak. Tıpkı küçük canlıları renkleriyle veya kokularıyla kendine çeken o muhteşem avcı canlılar gibi. Bunlar kuşlar olabilir, balıklar olabilir, yılanlar olabilir… Işıltılı canlılar. Çoğu zehirli…
Şartlandırmanın bir yolu da cazip görünmek, cezbedici olmak ve kendinden yapmak…

“Hikmetinden sual olur mu?” Olmaz canım. Şüpheye düşersek ve böyle düşünerek sorup sorgulamaya kalkarsak, öyle düşünmeyenler yanında yüzümüz kızarır. Mahcubiyetin kızıl rengi çöker, yüzümüzün tenine…

Şiir aslında oldukça farklı ve güzel işlenmiş bir şiir.
Kim nasıl anlarsa öyle düşünsün.
Düşünce serbestliği var efendim, ne de olsa…

Fikir jimnastiği yapmazsak Pavlov’u hatırlamalıyız.
Onun PSİKOFİZYOLOJİ ve DENEYSEL PSİKOLOJİ bilimselliğini hatırlayıp KLASİK ŞARTLANMA (KOŞULLANMA) deneylerinin sonuçlarını düşünerek kendimiz olmalıyız. Aksi takdirde şartlandırmaların etkisiyle hep aynı şeyleri döner döner tekrar eder dururuz…

PAPAĞANLAŞMAK DA VAR.
Tıpkı günümüzde insan beynine sahip olup da papağanlıktan kurtulamayanlar gibi…

Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz olsun.

Hikmet Çiftçi
18 Nisan 2013

“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”

Baha Öztop şiirde sözcüklere ters parende attırmayı

seviyor.Bağlamda sözcüklerin değişik anlamlar içerdiği

malum.Baha bey bunu çok ileri götürüyor. Zira

kimi zaman öyle söylemler kullanır ki şairler, pöstekide

kıl saymak, o sözcüğü sözlüklerde aramaktan kolaydır.

Attila İlhan'ın bir şiirinde:

' telkâri bir teğmen yirmi yaşında' gibilerden bir dize

var.

'telkâri' gümüş işçiliği demektir malum. Şair ona öyle

bir anlam yüklemiş ki, gözümüzün önüne fidan gibi

uzun boylu,yakışıklı bir delikanlı geliyor.


Şimdi şairin derdi ne de böylesine birbiriyle ilgisiz

sözcükleri ipe dizer gibi dizmiş.

Daha önce kimi arkadaşlar ve bendeniz tarafından

zikredildi sanıyorum: Baha Öztop şiiri postmodern

öğeler taşıyan en çok da sinematik bir dile dayanan

şiir...Absürt imge bulmada mahir bir şair Baha Öztop.

Geçen yıl yayımlanan bir şiirinde 'robotlara cenaze

namazı kıldıran' şair, bu şiirinde de ilgili ilgisiz

görüntülerle 'bir kaos ortamı' yaratıyor.

Her bir sözcüğe bire bir karşı gelen gösterge var mıdır

bilinmez, ama Baha Öztop, adamı rahatsız eden şiirler

yazıyor: ya bizimle kafa buluyor, rast gele salladığı

cümleleri önümüze sürüyor ve içinde mühim anlamlar

arayacağız diye geberip gidiyoruz, ya da öyle güzel

saklıyor ki meramını anlamak için tilki sancılarındayız :))

Şu kesin ki adam farklı şeyler söylüyor...

Kutluyoruz.