Bir Camii avlusunda tutuldum aşka
Kalbimi verdim hiç çekinmeden
Daha ne verebilirdim başka
Yüzümü döndüm ona hiç beklemeden
Bir Camii avlusunda buldum kendimi
O an duydum kalbimin küt küt sesini
Yemyeşil bir Camii avlusuydu sevdim güllerini
O an buldum ben, kalbimin asıl yerini
Bir yanım kaldı o Camii avlusunda
Bir gün gelir isem yine beklermiyim kapında
O mis gülleri koklatırmısın bana tekrar
Yine kalbime dokunurmusun o minarenin altında...
Kayıt Tarihi : 9.6.2016 06:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!