Bir Çağ Yangını Şiiri - Latif Akagündüz

Bir kez de yaşlılığımı ilan ederek
geçeceğim bu çağın içinden;
paçalarımda bi dünya hatıra tozu
üstüm başım tecrübe
ellerimden bir yığın yılgınlık akar.

Gevşemiş kumaşı yüzümün
ütüsünü bozmuş yıllar,
ağır gelir,
dökülen saçlarım omuzlarıma,
kollarım gövdeme.
Kazların ne işi var ayaklarıyla,
göz kenarlarımda.

Ruhumda yedi krallığın solmuş urbası,
gönlümden geçenlerin tümüne geçit töreni
hayatın orta çağını yaşıyorum,
anıtsal kitabeler gibi duruyor ucunda
ve acemiliği ilk çağa veriyorum.

İnsanı genç gösterir umutları
genç mi sayılırım
sanmam,
yoksa nasıl açıklanabilir
satırlara bu kadar insaflı davranmam.

Gönül kapım aralık,
bir Kasım ayında,
acı poyraza inat,
avuntular kalmış avuçlarımda
iki aralık arasında.

Kırk yıldır dönüyorum,
bir ateşin etrafında,
bir çağ yangını bu,
iki aralığa denk gelmesi ondan.

Oysa ben;
yıllarca dalgalı bir denizi düzeltmeye çalıştım
elimde tahtadan bir çekiçle.

Artık bir şiir gölgesi bulur,
bir kafiyelik dinlenirim belki..