Bir Çağ Doğuruyor Gözlerin

Bir sabah bir çağa uyandım gözlerinden
Sırma ceketli çocukların tutarken elinden
Gözlerin suskun zamanların şiirini okuyordu adeta
Dışarıda hayat yeniden, yeniden doğuyordu
Kaldırımlarda durağan kalplerin ayak sesleri
Oysa tanımazdan evvel nasıl sessizdi bu soğuk taşlar
Şimdi atan kalpleri duymakta benliğim
Hücrelerim sokak ortasında kıyasıya çarpışmakta
Sırlı camlar arkasına gizlenmişler
Meçhule koşup dönemeyenler ordusu
Gözlerini, gözlerini gören bir daha
Kaldırıp bakamaz, uçurumdan atlayıp
Parçalanmadan, yırtmadan tenini bir daha
Zihnimi bir bakışta uzattım
Haraç mezat bıraktım çağ öncesi ulaklarına
Bir gün göğün açıldığı bir kapıdan
Akıl tutulması yaşayanları saydım bir bir
Al aklımı tut sen ellerinde
Biz sığınırız
Acıdan yoğrulmuş bir parça etle geleceğe...