Bir Çaba Hikayesi

Gözümün önüne diktim o noktayı,görünüşte çok uzak
Gerçekte ise damarlarımda akan kan kadar yakın
Ne kadar yakınsa,bir o kadar uzak
Aklımdan bir an geçen kısa bir fikir; yakın...

Sıkı sıkı sarıldım,üşümemek için,kar üzerinde yürüyorum
İzlerim belirgin,aynı şekilde ayakkabılarımda kar taneleri
Yürüyorum,gözlerimi diktiğim noktaya doğru; gidiyorum
Arada bir arkama bakıyorum,uzaklarda kaybolan ayak izleri

Çiçekler açmaya başlamış,elimde sepetim,hava ılık
Doldurdum sepetime meyveleri bir köşeye geçip oturdum
Bir fidan diktim.Ayağa kalktım bir fidan daha; minik minik
O noktaya bakarak diktim.Ardıma baktım uçsuz fidancıklar

Silinen kar izlerimin ardından fidanlar.Ağaç oldu
İlk izlerim silinmiş toprak üstündeydi zaten
Fidanlarım ise toprağı kazarak birer eser oldu
Gözümü diktiğim o noktaysa hep aynı yerde