Bir Büyük Kıyamet Şiiri - Ercan Yavuzer

19.06.2009

BİR BÜYÜK KIYAMET
Toprağımıza kırağı düşer, yoldaş olur güz serinliği gecelerimize
Bir uzak ihtimaldir güneşin doğu’dan doğuşu
Belki de hiç, belki de dağlar devrilir,
Kendilerinin ardında ki doğuşumuza…
Belki de tövbeye gideriz, kırk gün kırk gece iman ederiz
Utanırız kendimizden ve belki de hiçbiri;
Elin elde olması günah sayılır zannıyla;
Göz göze geliriz, bir büyük kıyamet kopar…

Savrulur yüreğimiz, Dicle’ye kül oluruz
Akar gideriz zamana, nehirlerimiz taşar,
Aynı sularda boğuluruz.
Belki de aynı sular doğurur bizi, yeniden var oluruz…
Kılıç kuşanırız “Aman” diyene,
Kılıçtan geçiririz bütün sevaplarımızı
Ateşe sunarız şarabımızı, kırk gün kırk gece güneşe döneriz,
Hüzünle katmerleşmiş yüzümüzü…
Belki de ürkeriz, suspus oluruz,
Ve bir büyük kıyamet kopar, titreyen mum alevi gibi titreriz.
Boyun eğeriz geçmişimize ve dökülürüz,
Döküldükçe katmanlaşan dibimize…

Bir büyük kıyamet kopar,
Devrilir dağlar, devrilir sevdalar
Hangi yana baksak bir çığlık görürüz,
Kulaklarımız şahit olur, eriyen zamana.
Sorgularda geçer günlerimiz, gecelerimiz
Bu ne biçim dil? Bunlar hangi suça biçilen sorular?
Tutanaklara geçer cevapsızlığımız,
Fişlenir kimliğimiz belki de kimliksizliğimiz.
Belki de bir daha ve hiçbir zaman
Cennet kapısında, cehennemli damgasıyla
Bir bilet verilmez bize, bir büyük haksızlık olur
Mekik dokuruz dilenciliğimizle,
Tanrı’nın kapısından İblis’in eviççine…

Hiçbir günahlı bizim kadar günahlı değildir artık
Nirvanaya ulaşırız, vururuz dibine Tanrısal terkedilmişliğin
Bir avuç ondan, bir avuç diğerinden
Toplarız, son damlalarını tüm günahların.
Sığmayız artık o aralara ve bir büyük patlama olur
Acır belki de bize bu rezilliğin sahibi,
Seni içime bahşeder,
Düşerim arş-ı alemden, yeryüzünün günahlara gebe kimsesizliğine.
Ve bir büyük gürültü olur, bizi konuşur yer-gök, bütün alem…

Denizleri, gölleri yaratırım gözyaşlarımdan
Doğaya ruh gelir, şenlenir tüm yeşillikler.
Yepyeni günahlar, taptaze sevaplar bekler bizi
Bir büyük kıyamet olur ve beklemeye başlar bizi tüm günahlılar.
Adem misali kaburga kemiğimi eritirim
Ve uçsuz-bucaksız kimsesizliğime bir büyük armağan olur
Susar insanlık, kulak kesilir çığlıklarımıza
Şahit olur bütün jeolojik zamanlar, Adem utanır tarihi kimsesizliğinden,
Patlar içimin sensizliği, seninle var olurum
Bir büyük kıyamet olur,
Kaburga kemiğiyle sevişen ikinci insan olurum…

Ercan YAVUZER

MURADİYE\VAN

.