yasam denen su oyunda son perde oynanmadan oyun bitmez diyenlere
inanmamak gerekir çünkü son perde en bastan bellidir...
ne ilki vardir bu yüzden ne de sonu...
biri mutlu sona ulasirken digeri hüzne kavusur tüm yalinligiyla...
kimi sevdigiyle konusup mutlu olurken kimi de pencereden bir yabanci gibi izler
içinde olmak istedigi o gülüsleri...
bir buse uzagindadir halbuki karsisindaki ama
ne içinde cesaret kalmistir ne de bir parça umut...
eskiden olsalarla baslayan cümleleri kuranlar kervanina katilir bedenin...
gözlerini kapatip vicdan muhakemesi yapanlardansindir artik...
umut etmek aci çekmek riskini göze almaktir demisssindirde gençliginde
artik alacak riskin kalmamistir hayata dair...
Kayıt Tarihi : 17.2.2010 00:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Umut Bektaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/02/17/bir-buse-uzagindadir.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!