Bir buruk şehir’den...

Yaşanması gereken günler bunlar
Sadece senin ve benim bildiğim
Söylenmiş ve söylenme zamanını beklemiş
Tüm uzun sözlerle
Bir yanımız yara bere içinde
Bir yanımızıda sorma zaten koca bir hasret içinde
Hergün yeniden uzatıyorum ellerimi bilmediğim bir boşluğa
Hergün seni düşlüyorum uzayan yolların ardında
Ocak,şubat,mart derken
Aylar oldu be sevgilim
Kırgınlığında tarifi yok
Ne para,ne pul, onlarında değeri yok
Koparıp koparıp attığım takvim yapraklarını tek tek karalıyorum
Bugün çok geç oldu
Bakalım yarın kimlere gebe
Arada dostlar çalardı kapımızı
Şimdi onlarda biryerlere yetişme derdinde
Ne postacı çalıyor kapıyı,nede komşular
O sevmediğimiz baykuş’un seside yok
Ne zor şey bu yalnızlık
Şimdi seni arasam
Nasılsın demekte yetmiyorki
Söylenecek başka bir sözde olmasa gerek
Ben seni uzak şehirler gibi sevdim
Ben seni gemi çoktan gitmişken
Ayrılık çanları uzaklardan haber verirken sevdim
Sandımki
İnanmak yeter başarmak için
Hayata tutunmak yeter
Kollarımı sımsıkı dolayınca boynuna
Gitmezsin sandım
Kim isterdiki en sevildiği diyarları terketmeyi
Kim seçerdi senden başka yalan sevgilere yenilmeyi
Şimdilerde değişen bişey yok
Ben,Aslı herşey bildiğin gibi
Biraz kilo veriyorum sadece
Sen seversin diye
Yada bunlarıda uyduruyorum senin yerine
Herşeye çare buldum herşeye...
Yağmur yağdıkça ilk aklıma gelensin
Kar yağdığındada öyle
Yine en sevdiğin yemekler var masada
Dedimya
Herşeye çare var alıştıktan sonra
Sende beni bırakıp gittinya
Ben herşeyi ondan sonra anladım

Nereye kadar sürgünse yüreğin
Oraya sürükleneceksin onu anladım
Ya mümkündür uzayan yollarda sırtını dayayacağın ağacı bulmak
Yada değil
Zamanlara bölünsede,koparsanda kendini o eskiyen eşten dosttan
Bir yenisiniaramakta nafile
Ne boşlukları doldurmak mümkün
Nede yalnızlığına yazı tura atmak
Yılları eskitirken takvimlerde
Ömür tükense gerekbomboş bir emek uğruna
Ne bir dost anımsar sana çıkan yolların izini
Nede bir sevgili,kazıyamadıysan anılara resmini
Oysa bir hayattır sana bağışlanan
Ne geri dönülebilen,nede arzularının esiri olan
Ne yazdıysan,ne okuduysan,ne öğrendiysen odur asıl elinde kalan
Birgün dost bilip dert paylaştığın gider
Birgünde can deyip sarıldığın sevgin
Bir adım önede gelsen.bir adım geriyede atsan
Döndüremezsin gidenleri
Sen suçlusundur,hatalısındır
Kimilerine göre iyi,kimilerine göre bencilsindir
Uğrunda yaptım dediğin herşey silinmiş
Zafer saydığın değerler unutulmuştur
Birgün suyuna gitmediysen hayatın
Ayağın kaymıştır tırmandığın zirveden
Yeniden koca bir sıfır olmuşsundur
Ağlamakla geçer biraz sonra sızlanmayla
Ve sonunda yalnızlığınla kalırsın bir başına
Sana yetsede ona yetmez
Yaşadıklarının getirdikleriyle götürdükleri
Ve birde bakarsın ki ne matematik çözebilmiş nedenleri nede tarih
Çünkü seni unutmuştur çoktan giden sevgili
Sen anılara gömüp kafanı yıldızları sayarsın nedensiz
O en sevdiğiniz sokaktır adımladığın belki,
Belkide ruhunu boşalttığın sessizlik sığınağı
Birdaha denemeye gücün yetmez
Kırılmış,yorulmuş,ağır hasarla çıkmışsındır savaştan
Epeyce zaman alır yaraları sarmak
Sen günleri sararsın yarana
Oysa başkalarını düşler kendi masallarına
Kendini anlatmanda boş,şans tanımakta
Kendine kaldın işte ama niye?
Boşverme zamanı gelmişte geçiyor bile...

Nerdeydi yanlış
Hata nerde
Yetmezmiydi seninle hayallerimiz
Bir ömür geçmezmiydi
Oysa ne çok direndik senle
Ona,buna,şuna,zamana,kedere
Ama çok denedim
Çünkü inanmak yeter sandım
Ben seni
Bu en sevdiğimiz şehirden gitmezsin sandım
Bir adım önünde
Yada bir adım ardında tuttum gözyaşımı
Unutmak denemez sensizlik olamazdı
Kabustu sadece
Uyanacaksın,bitecek denmedi asla
O kadar çok cümle dinledim umursamaz ağızlardan
Bir senle beni anlatamadı
Hep seni dinledim yabancı seslerden
Senden başka herkesten
O en sevdiğin şarkılardan başladım yola
Nefesim tükendi son adımda
Anlayacağın iyi değilim işte
Senin çok gördüğün herşeyim var belki
Belkide hiçbirşeyim yok
Kendi içinde yalpalayan en yalnız gemiyim ben
Limansız kayıklarla
Issız sokaklara meydan okuyorum
Onlar bile bu kadar acımasız değil biliyorum
Bu sana has bişey çünkü
Birgün başımı omzuna dayamayı düşünsem
Yada dilekler tuttuğum uzak şehri
Işıkları izlesem senle yaptığım gibi
Belkide unutmalı seni
Mavidende vazgeçmeli
Karartıp ışıkları vazgeçmeli senden
Elimden gelse hatta
Şöyle zalim bir tokat atıp kendime
Çizgiler çekip her günüme geceme
Unutmalı seni
Vazgeçmeli senden
Vazgeçmelide nasıl
Ya birgün döndüm dersen.....