Karanlıkların sesinde mat bir insan,gideceği meskeni arıyor,
Karanlıkların sesinde ince bir loşluk,çıktığı mecrayı arıyor,
Karanlığın hörgücünde ağzı süt kokan bir çocuk,Dünya'ya geliş sebebini arıyor,
Karşıt cümlelerde bir gülümseme,hüzünler cümlelerde sevinçleri anıyor,
Kaldırımsız sokakların pespayeliği var sanki bazı kelimelerde,bazıları da sıradan,
Kişiliğini kaybetmiş bir berduşun zilleti gibi şimdi evler,evlerin içinde yetenekli çocuklar,
Kırık camların özlerinden doğan bir gökyüzü misali şimdi bulutlar,
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta