Gök, yarılsa da süzülse arasından güneş.
Beni de alıp götürse
Birde göğsümde kalburlasmış yüreğim,
Süzüle süzüle kenetlense.
İki ayrı oyuktan akan kan gibi
Aksa damarımdan güneş...
Gökyüzüyle aramda mâtemli bir bağ var
Kan bağı,damar bağı, ilik bağı..
Gökyüzünün mevsimsel değişimi,
benim bedenimde kırk uyurlar mağarasında uykuda.
Her mevsim selam okunur.
Uyandıramadığım uykularımda
Bir bahara üç mevsim yağışlı...
Benim gökyüzüyle gizemli bir bağım var...
Kanımdan canımdan ayıramadığım ikiz kardeş bedeninde
Ve bir o kadar yapayalnız...
Dilden dile dolaşan mevsimler masalının baş kahramanı,
Ben miyim sen misin?
Bırakıldım soğuk kış gecelerinin sisli günlerine
Bir başına evsiz sokak insanı...
Ne anlayan bilir gerçek anlatilanı
Ne anlatan noksansız anlatır...
Yaşayana derttir yaşamayan ne bilsin derler
Göğsümdeki kalburumla gökyüzüne meydan okudum!
Buluttan haber varmı sen onu söyle?
Ayşe Ertekin
Kayıt Tarihi : 30.5.2023 01:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeni ile okudum
Aynı buluta bakmadan,
Aynı mevsimi,
Baharı "kış gibi" yaşamadan,
Nasıl bilsin,
Anlasın bizi "hayat..."
Oldukça derinlerde şiir...
"Farkına varıp varmamakla" alakalı...
Tebrikler Ayşe Hanım..
Değerli yorumunuz için teşekkür ederim
TÜM YORUMLAR (2)