Bir Bulut Şiiri - Mehmet Yücel

Ben bir bulut idim yağmur yolunda.
Ağustos ayında yağmur bıraktım.
Engeller aşılır ne var ki bunda.
Tanımadım engel hepsini yıktım.

Güneş doğmaz oldu doğduğu yerden.
Doluya tutuldum, amansız türden.
Bakıp görmesini beklerken körden.
Hata bende idi yada ortaktım.

Çok sorular sordum cevap gelmedi.
Umutlarım öldü soru ölmedi.
Yalvardım yakardım silen silmedi.
Sevda ekin iken ben bir orak'tım.

Anlayan gözettim zuhur etmedi,
Mücadele etmek bile yetmedi.
Ben bitmedim diye çile bitmedi.
Deli nehir gibi ters yöne aktım.

Bir daha gör dedi bilinmez bir ses.
Cansızı andırır bu nasıl nefes.
Yüzümde tebessüm moralim enfes.
Felek bir domuştu ben bir duraktım.

Yaratan biliyor yaratık bilmez.
Ömür eksilse de umut eksilmez.
Yüzü tek olanın yüzü hiç gülmez.
Karanlık kudurdu ışıklar yaktım.

YÜCEL bir sitemkar anlam kargaşa.
Ateşler aradım elimde maşa.
İnsan diye çattım bir garip taşa.
Taş olmuş yürekler şekline baktım.