Bir bulanık su Şiiri - Sebahattin Kömürlü

Bir bulanık suydu akan dereden,
Bahar gelmeden,
Bahar geçmeden,
Dünler, neylesin hatıraları,
Bizdik geçip giden, yollardan…
Duymadık mıydı kulakları çınlatan sesi,
Ağlamadı, gözlerimiz,
Göz, göz şimdi nemli,
Hasret mi?
Tattık her çeşidini,
Yazdığımız satırlar avutmaya çalışır şimdi bizi…
Kahpe mi?
Zalim mi?
Çek hançeri daya göğsüne haydi,
Gördüğün kadar göreceğin var belki,
Kim hatırlattı,
ötelerde kalan,
Unutmaya çalıştığım kırık ezgiyi…
Geldi mi?
Gelecek mi?
Koy mangala ateşi yansın gayri,
Ellerimiz,
Tutmaya çalıştı gerçeği,
Uçan kuşlar gibi,
Süzüldü,
Tepe, tepe
Yağan her yağmur damlasında,
Balıkların kayganlığınca sırtında,
Taşıyacaksın bu yükü,
Yaşadıkça,
Ve
Durup,
Durup,
Kızıllaşan ufukta,
Yeni bir umut bulurum
Umuduyla,
Haykır dalga, dalga
Senden uzakta,
Sana yakın,
Yanı başında
Mevlaya.