Bir Buket Yasemin Şiiri - Arif Çiçek

Bir Buket Yasemin

Kafamı kaldırdım ve şöyle sağıma soluma baktım. Çok garip. Nasıl geldimki ben buraya? Tuhaf. Ah! Başım. Ne oldu bana böyle? Her neyse en azından etrafa bakınayım. Belki gözüme tanıdık gelen birşey olabilir.
Burası ne kadar güzel bir yer. Daha önce hiç görmemiştim ama beni buraya kim getirdi? Düşünmeliyim. Başım! Sanki kafa tasımın içerisinde bir savaş var. Susadım, en azından ilerdeki şelaleden biraz su içeyim...
Oh! İyi geldi bu su bana. Ben burayı bir yerden çıkartıcağım ama neresi?
Olamaz! Burası, burası onu kaybettiğim yer, ama nasıl olur? kim getirdi beni buraya? Daha dün gibi aklımda, onu, canımdan çok sevdiğimin eşimi burdan alıp götürdüler benden. Yetişemedim! Belkide hiç gitmeyecektim, onu yanlız hiç bırakmayacaktım. Ama daha dün gibi kulaklarımda 'Sen arabaya geç geliyorum ben' Deyişi. Ama bilemedim ki bu kelimelerin onun bana söyleyeceği son sözleri olacağı. Asla affetmiyeceğim kendimi. Benim Yüzümden. Koştum, bırakmadılar. Tuttular! Gözlerimin önünden süzülüp gitti. Son kez 'Burak! ! ' diye çığlık atması hiç çıkmayacak aklımdan. Her gece o çığlıklarla uyandım ama yapamadım. İzin vermediler onunla birlikte gitmeme... Her buraya geldiğimde, suya baktığımda onun dolu dolu gözlerini görüyorum... Bana 'Burak! ! ! ' diye seslenişini... Suya her bıraktığım yasemin, benim Yasemin'ime ulaşıyor. Eskisi gibi. Kokluyor,biliyorum. Sonra 'Teşekkür ederim hayatım' diyor. Bende 'Tek bir Yasemin yetmez evi doldurmak gerekir' diye kızdırıyorum onu. Farkındaydım ama her suya yaseminlerimizi bıraktığımda bana yine o narin kaşlarını çatıyorsun. Ama olsun, yeter ki kız diyorum bana... Sen olda yeter ki kız...
İyide ben buraya nasıl geldim. Ah! Başım. Allah'ım nasıl bir ağrıdır bu... Az ilerde biri mi var? Evet, En iyisi ona sormak...
-Bakarmısınız?
Evet...
-Bu olamaz! ! Bu kıyafet, bu gözler.. Yasemin! ! ! Allah'ım ne oldu bana? Bu bir rüyamı? Nerdeyim ben?
Burak benim Yasemin
-Bu nasıl olabilir! Nerdeyiz biz?
Burak başın neden ağrıyor biliyormusun?
-Başımın Ağrıdığını nerden biliyorsun ki?
Burak söyleyeceklerimi iyi dinle. Bir kaza geçirdin. Araba ile benim boğulduğum şelaleye düştün. Benim boğulmamdan kendini sorumlu tuttuğun için intihara kalkıştın. Şuan yolun tam ortasındasın. O yüzden burdasın, burdayız. Sana suçlunun sen olmadığını söylemek için burdayım.
-Hatırlıyorum. Sabah evde gördüğüm bir yazı beni buna sürükledi Yasemin. Günlüğüne bakarken bu güne kadar hiç görmediğim bir bölümü dikkatimi çekti. Şöyle yazıyordu 'Ne Olursa Olsun...
Nerde olursa olsun ayrıldığımız yerde bir araya geliceğiz...
-Evet böyle yazıyordu. Bende buraya geldim sonra. Düşündüm, hemde çok sonra sana gelmeye karar verdim Yasemin.
Hayır Burak! Senin suçun değil. benim hatamdı ve hatamın bedelini sensizlikle ödedim.Ama bundan fazlasını sen ödeyemezsin geri gitmelisin.
-Hayır! Gitmek istemiyorum Yasemin beni bırakma. Sana kavuşmuşken senden ayrılamam.
Gidiceksin Burak. Benim için yaşayamadıklarımız için, gerçekleştirmek istediklerimizi gerçekleştireceksin. Ben seni hep burda suyun üzerindeki yaseminler gibi bekliyor olacağım. Ben burda yaseminlerimizi hep kokluyor olacağım...
-Ama Yasemin.. Yasemin.. Gitme..

..

-Hasta kendine geliyor Doktor bey
Hastamızı Kurtardık! Hepimize geçmiş olsun..

-S..ö..z.. Y.a..s...emi..n Se..n.in İ..çin..

Arif ÇİÇEK
17 Haziran 2009