Bir buçuk Şiiri - Eyüp Aydın Koç

İnsan ayrılmak istemez
gönlünün dip,köşe heryeri pamuklarla sarılıyken,
nefesinin göz bebeklerinde sıkıştığı şehirden

Aklı saklı kalan özlemlerini unutmaz,
elini sallarken,
bu şehrin silinmez hasretlerle dolu sokaklarındaki
isimsiz düşlerine.

Eksoz dumanı örtüğünde bütün ellerin üstünü.
Çilveleşen iki bülbül gibi
iki gözünden,
iki tane
isimsiz ve dünyanın endeğerli,
pırlantaları küf rengi kaşe paltonun üstüne düşer.
Düşdükleri yerde bir hayat bitip yepyeni düşler başlar.
Otobüsün yola düşen koltuk ışıklarında.
Saat bir buçuk sularında.