Parke taşlarında başkentin
Adım adım senin izlerin
Sen yürüdükçe ben sana koşuyorum
Herkesin aksi bir istikamette kendine yürüyorsun
Özlediğin kendine, yüreğine
Gözlerimiz değiyor birbirine
O vakit zaman dursun isterken
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta