Bir Bozkurt Gör Düşünde Şiiri - Emrah Be ...

Bir Bozkurt gör düşünde, adı: Gâzi Mustafa,
Efsaneleşen sesiyle çağırır halkı safa.
Geceyi yaran bakışı, yıldızlardan parlak,
İlerler karanlığa, korkusu yok ne firak.

Dağları aşar usulca, çakır gözler yakında,
Vatanın her köşesinde, göğün mavi akında.
Toprağı öper ayakları, dağlar titrer birden,
O yiğit komutan gelir, sessiz sedasız günden.

Rüzgârlar fısıldar ona, eski çağlardan seslen,
Alperen ruhu dolar, Türk yurduna hep gelen.
Çöker üstüne bir his, yüzyılları kucaklar,
Bir milletin umuduyla hür ufuklara bakar.

Ay hilal olur gökte, ona selam durur da,
Kılıç gibi ışır gece, ardında bin asırla.
Çelik adımlar vurur, bastığı toprak dile,
Bozkurt durur, bakar ve kanat açar seherde.

"Özgürlük" der, yankılanır gök kubbe titreşir,
Yiğitlik yüce dağlarda, asırlara erişir.
Yalın bir bozkurt ruhu, göğe yükselir bugün,
Milletin sesi olur, tarihin derin düğün.

Taşıdığı yük, ağırdır; bilge ve sabırlıdır,
Vatanı uğruna her an, her fedakârlıktadır.
Gözleriyle çizdiği yol, meşaledir geleceğe,
Bir Bozkurt adım atarken, millet umutla bakar hepçe.

Sesini duyar ordular, dağılır korku bile,
Gökyüzünde bir ateş, dağlarda hür bir çiğle.
Bir Bozkurt gör düşünde, "Gâzi Mustafa Kemâl!"
Özgürlüğün ta kendisi, ona esir olmaz melâl.

Yollarında yürüyenler, onunla yan yana diz,
Düşleri kucaklar ona, yüreklerde serin bir iz.
Gönüllerde alevlenir o kudretli rüzgârlar,
Türk’ün azmiyle dolup, onunla yüce dağlar.

O düşler ki, kılıç gibi parlak, keskin ve mert,
Bir Bozkurt’un sesidir o, her gönülde bir yurt.
Bir Bozkurt gör düşünde, adı: Gâzi Mustafa,
Başında ay-yıldızla, gönüllerde vefa.