Bir Borç Meselesi Şiiri - Yağmur Kaplan

Ömrümün çiçekler açan yazına,
Kışı kim getirdi?
Bu gençlik yaşımda,
Ruhuma 30 yıllık ağırlığı kim getirdi?
Ben mutluluğun her seferinde,
Aynı heyecanı taşır aynı sevinçle coşarım.
Evimin sokağına matemi kim getirdi?
Matem ki insanları bir araya toplar,
Mateme insanların borcu var.

Benimse borcum kaldırım taşlarına,
Tozlarını temizleyip renk renk boyayacağım onları.
Kimsenin ayak izi kalmasın diye üstlerinde,
Kimseye minnet etmesinler diye.

Yollara da borcum var.
Yanan tüm ağaçları tekrar dikeceğim kenarlarına.
Geçen her insanı selamlayacağım aşkla,
“Hey umut var bak”, yaşayın diyeceğim.
Kışın ardından tekrar bahar gelir.
Kışı getirenlere son verin,
Bir köpeğin başını okşayıp
Yoksula yardım edin.

Son olarak sıralı methiyeler düzeceğim hayata,
Sevin severek ancak bahar gelir,
İnanın diyeceğim ısrarla.
Allah aşkına bir kez olsun inanın.
Tüm kötülüklerine rağmen insanlığın,
Yaşayın!
Umutla, aşkla, inatla...