Bir Bitiş Şiiri - Vedat Didari

Bir korkak gibi kaçtı bu şehirden
Ne bir 'elveda' bıraktı ne bir dosta haber
Günler sonra farkına varıldı gidişinin
Günlerce insanlar hâlime güldüler

Yüreğimde bir bıçak yarası
Sarhoş gibi dolaştım yollarda
Kahrolarak düşünmelerden
Onu başka kollarda

Çayhanemizde açtım o cumartesi sabahını
Deniz tertemiz ve uzaktaydı benden
İçimi çekerek seyrettim sevgilileri
Önümden sarmaş dolaş geçerlerken

Sonra dudaklarımda bir izmaritle
Yürüdüm sahili, serseri
Ne yana baksam aklıma
Düşüyordu nemli gözleri

Yürüdüm yavaşça geçtim yanından
Bir ihtiyar kadın yün sarıyordu
Kıyıda balıkçılar bir telâş içinde
Gönlüm ah! onu nasıl arıyordu

Ter basıyordu kirpiklerime
Böyle sıcak mıydı güneş her zaman
Bir 'kızıl ampül' dü ufukta
Gücü geliyorcasına yalnızlığından

Geçtim bir dolu satıcı arasından
Bir serin esimle güneş soluyordu
Vapurlara,dolmuşlara,otobüslere
Sirkeci'den bir telâş doluyordu

Ne kadar anlamsız diye düşündüm
Düşünmek bu kavga içinde onu
O cumartesi akşamı birdenbire
Kabulleniverdim sonu