Bir bir göçtü büyüklerim!

Kimselerim kalmadı elleri öpülecek.
Dünya yalandır buna yok diyecek.
Dertlidir gönül bulamaz söyleyecek.
Bir bir göçtü hep büyüklerim.

Bayramlar gelince koşardılk el öpmeye.
Bahane arardık sanki hep gülmeye.
Ne vardı ki bilmem sıra sıra gitmeye!
Bir bir göçtü hep büyüklerim.

Kandiller oluyor dolaşacak kapım kalmadı.
Bir zamanlar vardı gönlüm hiç doymadı.
Bu gönül varken demi varlığı anlamadı?
Bir bir göçtü hep büyüklerim.

Gelse de kandil geceleri avuturum kendimi.
Bayramlar mı sorma anarım sevdiklerimi!
Ah böyle gün ve gecelerde kaybederim kendimi.
Bir bir göçtü hep büyüklerim.

20.20/Cuma
22.Aralık2000