Tepeden tırnağa, sırayla, bir bir
Dökülüyor yavaş yavaş her yerim
Damarlarımdaki kanımsa al safra zehir
Önce kollarım, ellerim hissizleşti
Artık ne çolak ellerim ellerini tutabilir
Ne kollarım belki tek şifam belini sarabilir
Sonra bacaklarım, ayaklarım yürümez oldu
Onlar yürümeyi sadece bir seninle beraber bilir
Gelişin olmayınca onların da adımları süresiz tehir
Sonra gözlerim görmez, göremez oldu seni
Sonrası karanlık belki, karanlığı katran, kara zifir
Bir daha görür müyüm, ehh onu da artık bir Allah bilir
Şimdi bir tek o kaldı, çatlattın ama kıramadın
Ağır aksak atıyor şimdilik, ama bil ki her an durabilir
Durmasın olur mu? Yoksun ya, zira attırmayı da tek kalbin bilir...
25.9.2017
Sezai GülerKayıt Tarihi : 25.9.2017 12:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sezai Güler](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/09/25/bir-bir-39.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!