Bir Bilsen Ne Haldeyim Şiiri - Selami Utkan

Bir bilsen ne haldeyim buralarda,
Özleminle geçiyor günler teker teker.
Bazen dikiyorum gözlerimi ufuklara,
Bazen dağlara, upuzun yollara.
Belki bir ses ya da bir gölge gelir diye,
Zaman akıp gider yokluğunu gördükçe,
Umutlar tükenir gün akşama döndükçe.

Donuk gözlerle artık önüme bakarım,
Oturup meşe ağacına yaslanırım,
Sıkıntı bastıkça basar içimi,
Derin bir sızı sarar yüreğimi,
Karanlıklar üstüme üstüme gelir sanki,
O şekilde geceyi bulunca zaman,
Çaresizce göklerde ararım seni,
Binlerce yıldız bile teselli etmez beni,
Ay yine arkasını dönmüştür bana,
Her zamanki gibi varmıştır taa uzaklara.
Son umutlar da kaybolur böylece,
Son umut damlası da toprağa düşünce.

Kalkar yalın ayak basarım toprağa,
Bahçeyi adımlarım boydan boya.
Giderim bir o başa, bir bu başa,
Ne kadar dönüp durduğumu,
Umutsuzca bir boşlukta yol aldığımı,
Ben de sayamıyorum gecenin sonunda.

Acaba bunları duyduğunda anlar mısın halimi,
Özleminle içimde büyüyen derdimi.
Bir gün dağları, yolları aşıp gelsem,
Sabah rüzgarıyla karşına dikilsem,
Her zamanki gibi ellerini uzatır mısın bana,
Parmaklarınla dokunur musun gözyaşlarıma?
Sıcak bir tebessümle bakar mısın gözlerime,
Başını bana yaslar kulak verir misin sözlerime?
Acaba o an duyabilir misin içimdeki sevdayı?
Tekrar sarabilir misin kalbimdeki derin yarayı?

07.08.2010(cumartesi)