Bir Bilsen Annem Şiiri - Aysel Tarcan 2

Suskun gözlerinle yola bakarsın
Nasıl pınar içim bir bilsen Annem
Baskın sözlerinle canım yakarsın
Nasıl söner içim bir bilsen Annem

Gül bahçen virane dökük güllerin
Düşlerin heyelan çökük hallerin
Nükseder feryadın bükük bellerin
Nasıl diner içim bir bilsen Annem

Avuç avuç sundun yine pul oldun
Yavrunun bastığı tozlu yol oldun
Her bir evladına köle kul oldun
Nasıl sınar içim bir bilsen Annem

Feveran edersin durmaksızın hiç
Zaman akıp geçer kurmaksızın hiç
Kalbim buzul kaplar sormaksızın hiç
Nasıl donar içim bir bilsen Annem

Zerk olunan hıncım öcüm içimde
Devasa ahım ahh acım içimde
Başıma taktığın tacım içimde
Nasıl kanar içim bir bilsen Annem

Tükenmiş mecalin tutmaz ellerin
Feryada yönelmiş batmaz dillerin
Nerde taptıkların yatmaz kolların
Nasıl anar içim, bir bilsen Annem

Can hakkı Rabbedir Makbere kulun
Asırlık ömründe şahlanan dalın
Tadı yok yediğim lokmanın balın
Nasıl banar içim bir bilsen Annem

Koynunda sardığın hep yılan oldu
Nankörlerce ömrün hep talan oldu
Yemeyip yedirdin hep yalan oldu
Nasıl kınar içim bir bilsen annem

Neşrettim sırrımı bilmek hakkındır
Karartma gönlünü gülmek hakkındır
Her merhume gibi ölmek hakkındır
Nasıl sunar içim bir bilsen Annem

Yadıgarsın anam, merhum babamdan
Vazgeçtim urbamdan süslü abamdan
Bir rıza beklerim bunca çabamdan
Nasıl yanar içim bir bilsen Annem

Aysel Tarcan