Bir Bilsen Şiiri - Yunus Öndoğan

Gerçekleşmesi imkânsız,
Bir ihtimaldi belki.
Belki de pembe bir hayaldi,
Sana dair ne varsa sol yanımda.
Bir bilsen nasıl yandım sana.
Bir bilsen nasıl sevdim seni.
Ah bir bilsen...

Zamansız çıkagelen,
Ölüm soğukluğu gibi.
Kalbimin en orta yerinde,
Buz kesmişsin amansız.
Ne unutabilmek mümkün seni.
Ne de vazgeçebilmek,
Mümkün senden.

Gözlerinde,
Gözlerinde düştüm.
Kuyusuna sevdanın.
Ecel gibi peşimde dolanır,
Gözlerinin karası.
Ve o can alıcı bakışların,
Azrailim olur şeksiz, şüphesiz.

Ölür ölür dirilirim,
Yine de kopamam senden.
Bir gül kokusunda,
Ya da bir şiirin mısrasında,
Seni bulmak arzusuyla çırpınırım.
Dört yanım taş duvarlar.
Karanlıkta dört yanım.
Üstelik ölesiye yalnızım.
Üstelik ölesiye sensiz.

Kalakalmışım orta yerinde aşkın.
Darağacına asılı,
İdamlık bir mahkum gibi.
Örselenmiş son arzum.
Adım eşgalim kaybolmuş.
Bir o yana, bir bu yana,
Salınıp durmuşum.
Ayak değmemiş yerlerin tenhalarında.

Hiç bir şeyim yok senden başka.
Bir dilenciyim kapında,
Senden seni dilenen.
Bir ömür sevdana bilenen.
Tut ellerimden artık tut!
Ne olur, çıkar beni,
Kör kuyusundan.
Bu onulmaz sevdanın...