Bir Bilsen...
Susuyordun,
Sana bakıyordum.
Bu bana yetiyordu.
Çünkü ben sana bakarken,
Bir bilsen..
Bir bilsen ah!
Neler görüyordum…
Gülüyordun,
Yırtıyordum mutluluk hançeriyle Gökyüzünü
Ve açılıyordu “zamansız”,
Uçsuz, bucaksız bir alem,
Uçuyordum.
Uyuyordun,
Saçının her dalgası
Yastıkta savrulmuyor,
Gönlümdeki sevdakırana vuruyordu,
Savruluyordum.
Konuşuyordun,
Milyarlarca kuş içimde çırpınıyor,
Örtündüğüm sükunetin altında
Ben çırpınıyordum.
Durma noktasına koşarcasına Hızlanıyordu nabzım,
Ölüyordum.
Sana bakmak…
Bana yetiyordu.
Çünkü ben sana bakarken,
Bir bilsen..
Bir bilsen ah!
Daha neler neler görüyordum…
Kayıt Tarihi : 20.10.2016 14:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!