Bir Bilsen... Şiiri - Turgay Kadiroğlu

I.

kar yağdığı vakit ay tepelerine
ışık damlar yıldız gözlerine
bakışlarım ıslanır ansızın,
ellerim yıldız yığını,
şuursuz kalemim
içime saplı mezar taşı...

baktığımda, gözlerime akar ışıltın
uzandığımda gökler kadar uzaktasın,
efsunlu, dünden kalma bir gece,
ağlamak hiç bu kadar kolay olmamıştı
ve bir o kadar zor uyumak...

II.

bilme sen,
nasıl indiğini karanlığın
ve nasıl silindiğini umudun,

bilme sen,
gecenin hangi vakti, zamanın durduğunu
ve neden aşkın gizli tutulduğunu,

bilme sen,
kara sevdanın isim babası
kara deliklerin
neden ışık yuttuğunu...

bilme sen,
denize batan güneşin acılarını
ve denizlerin nasıl yandığını,

bilmesen ne çıkar
vuslatın sana adandığını...