Bir Bilsen Şiiri - Melih Tansuğ

Sen o sokaktan geçmezsin
Bende geçmem artık aynı sokaktan
Toparlanırım kendimce, gitmem
Bazı vakitlerde her gün
Kendimden ve herkeslerden toparlanırım da
Gitmek isterim, denizlere doğru gitmek
Ancak, bir güverte gıcırtısı susturur yüreğimi
'Ah' derim, 'Öyle sarhoş olsam, dalgalanan yelkenle'
Bende öyle unuturum belki bu semti
Ki bir martının güvercine olan hüznüyle
Bir balık ile arasında ki mesafe
Vallahi korktuğundan değildir.
Yeri büyüdüğü daldır ölecek yaprağın
Bende çürüyen yapraklardan olacağım belli ki

Gözlerini anımsatır durur
Bu semtin en işlek caddesi
Şu yollar da yürürken ve şu yollardan uzakta
Gözlerinden konuştukça ve gülüşünden de
Ne zamandır kadehimi neşe ile vurmadım
Bir insanın kendi gülüşünü öldürmesini
Kaç tanrı daha yargılayabilir?
Vallahi korktuğumdan değil
Bir duru suya bakıyorum, susuyorum
Sustukça, kuruyor sardunyaların yanakların da
Bir küçük umut yeşertiyor bakışların.
İnsanlar insanlara benzerde
Tutkusudur bir kuğuyu ördeklerden ayıran
Ah, bu mevsimlerde yazı beklemek
Bir bilsen, öyle çok bekledim seni..