Kağıda dokunan bir kalem gibi tutuyorum artık ellerini,
Zaman hafifletmedi hiç, anlayamadı çaresizliğimi.
Ne yalnız başıma oturduğum koltuk ne umut
Hiç bir şey dindiremedi hasret ve öfkemi.
Duyuyormusun.. Sessizlik ne kadar acı,
Hasretler ne kadar da koyu oluyor gidenlerin ardından.
Bil istedim sevgilim.
Sana şiirler okuyacağım, gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Devamını Oku
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta