Bir Bilsen Şiiri - Ahmet Mansuri

Kağıda dokunan bir kalem gibi tutuyorum artık ellerini,
Zaman hafifletmedi hiç, anlayamadı çaresizliğimi.
Ne yalnız başıma oturduğum koltuk ne umut
Hiç bir şey dindiremedi hasret ve öfkemi.
Duyuyormusun.. Sessizlik ne kadar acı,
Hasretler ne kadar da koyu oluyor gidenlerin ardından.
Bil istedim sevgilim.
Sen gittin ve ben bittim.
Anlatılmaz bir tat bu aşktan arda kalan,
Ne bir yas ne de gece uykusu,
Bir ben kaldı geriye bir sen,
Aşk mı gurur mu?