Oyuncağına ağlayan bir çocuk misali seni kaybetme korkusunu yaşayabileceğimi hissedercesine her gün dua ettiğimi nerden bileceksin.İçinde tablomu çizdiğin kalbimin deriniklerinde,bir gün solacak karanfil olabileceğimi nerden bileceksin.Oysa ki sana son kez sevgilim demeyi ne çok istemiştim bir bilsen.
Sen kulağıma arkadaş türküsünü söylerken beni sonsuzluk ufuklarına götüren hoşçakal biletimi elime sıkıştırırken,geriye sadece küçük bir tebessümle bakıyorum.Gözlerindeki bulutları kapıyorum.Yağmurları yüreğine düşüp yakmasın.
KIYAMAM...
Kayıt Tarihi : 30.7.2009 16:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
devamı var gibi geldi bana...
kaleminiz susmasın...
saygılarımla kutlarım...
TÜM YORUMLAR (1)