Hüzün çiçeğim,
duman geldi kapattı düşüncelerimi
gecenin bir yarısı
hava buz gibi
ayaz bile üşüyor dışarıda…
hüzün kuşları mekân tuttuğundan beri mısralarımı
şiirlerim revaçta olmaya başladı
birde mısralara dökülmeyen jilet kesiği yalnızlığımdan
damlayan çığlıklarımı okuyabilseler
dokunabilseler paranoyak korkularıma; yokluğunun…
sensizlik nöbetlerinde kaç kez şiirlerle
kendimi vurduğumu görebilseler birde…
çaresizliklere gömüldüğümde, ışıklarını tek tek söndürdüğüm direklere
kendimi ışık niyetine asışımı fark edebilseler…
keman sesinin içsel kopuşlarında
dipsiz uçurumlara uçtuğumu fark edebilseler…
kırık gönlümün notaları hep sola çeker hüznümü
ve sarı sarıdır gökyüzüm çatlamalarıyla; görebilseler…
kanattığım firarî gölgelerim ağıtta
sarı duvarımda,ruhumun delişmen gezmeleri nihayet buldu
nehrin kenarında akan zaman sonlandı
şimdi
hayatımın en güzel ânında karelerimi dondurdum
tan vaktinin kızıl kıvılcımı tutuşturuyor kanımı 14 yerinden
alev alev yanıyor hüzünlerde ruhum
bilemedim kederlerin bunca para,
bunca îtibar göreceğini
bilemedim…
Kayıt Tarihi : 26.2.2009 13:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)