Bir Bilim Adamı Ve Sevgili Kendisi

Senle ben, ikimiz, farklı bir şey yapmalıyız.
Mutlak sıfıra ulaşmalıyız mesela.
Atomlarımızı hareketsiz tutmalıyız.
Sıkı sıkıya kapatıp laboratuvar kapılarını,
Kendimizi kültürize etmeliyiz.
Yüzde yetmişlik etil alkol sıkıp gözlerimize,
Gördüğümüz tüm pisliklerden arınmalıyız.

Senle ben, ikimiz, kimsesiz, yalnız.
Bilmediğimiz herşey hakkında küfürler yazmalıyız.
Bir karadeliğe dönüştürüp zihnimizi,
Işık hızında soğurmalıyız ansiklopedileri.
Bir tutam sıvı azot çalıp şu tanklardan,
Savurmalıyız, zamanı dondurmalıyız.

Senle ben, ikimiz, hiç olmamış gibi daha önce.
Yeni bir varoluş denklemi üretmeliyiz.
Tanrıyı yok saydığımız bilinmezlerle
Eşitsizlik kavramından arınmalıyız.
Ve tükürmeden çiğneyip demirden kinimizi
Güçlü hemoglobinlere taşıtmalı oksijenimizi.
Böylece rengi açılan kanlarımızı
Akıtmalı, pıhtılarımızı paylaşmalıyız.

Senle ben, ikimiz, bir padişah bir ayna.
Secdeye eğilmeliyiz bilmediklerimizin önünde.
Sıfırıncı kuvvetinde milyonun yahut milyonunca kuvvetinde sıfırın,
Karıştırmalıyız kafalarımızı, lanetlik.
Bir yansıma, bir nesne, bir orta,
Her abaküs boncuğuna yeni bir isim vermeliyiz.

Senle ben, ikimiz, bir apsis bir ordinat,
İki boyutlu vektörler çizmeliyiz.
Sonsuzda çakışan bu çizgilerden
Paralel doğrularca kaçışmalıyız.

Senle ben, ikimiz, ne elmayız ne kurt.
Ne de Cin Ali'nin elinde atılmamış bir top.
Sıfırla çarpılmış her sayı gibiyiz.
Birbirimize eşitiz, alışmalıyız.