Bir bilenim yok Şiiri - Orhan Özçelik

Bir yangın yerinde kavrulur gönül,
Gelip de bir damla su verenim yok.
Yanıp da tutuşur çaresiz kalır,
Bu yangın halimi bir görenim yok.

Sevgiler vefasız olmalı mıydı,
Gönüller çaresiz kalmalı mıydı.
Her zaman hep böyle yanmalı mıydı,
Bu sevmiş gönlümü kurtaranım yok.

Almış gitmiş dünya kendi halinde,
Sevgiler duyarsız kalmış gönülde.
Boyumu geçmiş bu hasret gölünde,
Boğulmuş gitmişim el atanım yok.

Ey kader ey felek hanginiz masum,
Hanginiz zalimdir hanginiz mazlum.
Ateşler içinden geçerken yolum,
Kavrulup gitmişim söndürenim yok.

Nelerden vaz geçtim sevgi uğrunda,
Kahroluş kalmıştır aşkın yolunda.
Tükendim ben artık bittim sonunda,
Şu bitmiş halimi anlayanım yok.

Var mıdır bir tane gerçekten seven,
Sevgiye inanan sevmeyi bilen.
Ben oldum sadece sevgiye kurban,
Kurbanlık gönlümü bir bilenim yok