Bir bilebilseydim Şiiri - Nisan Yağmuru

Annem sorma sadece bak gözlerime
Yatır şefkatli gerçek sevgin ile dizlerine
Bas bağrına, seni üzdüğüm sinene
Elle yaralanan çok acıyan, orman yangınları gibi yanan yüreğime
Çok acıyor, ağlıyor, bak anla sadece gözlerime
Sevdanın kandım güzelliğine, pembe rengine
İçim kıpırdadı coştum sihirlendim kaldım öylece
Dünyanın sahteliği zalimliği sanki bana layık değildi
Gözleri annem, bakıyordu sanki senin sevgi dolu gözlerin gibi
Yakınlaşınca gördüm vazgeçmek mümkün değildi
Değilmiş bir çiçek, dikenli tellerle sarılı zehirli sarmaşık gibi
Sardı tüm benliğimi, esiri gibi yörüngesine girdim
Sevmek hani ibadetti, tüm sevgimi verdim
Olmamalıymış oysa benim sevdiğim
Yalnızlığım daha güzelmiş olmasa da imrenilen yeri
Çekse içine en derin yerine bataklık gibi
Kanmaktan sevilmemekten binlerce kere daha iyi
Annem sevmeyi öğrettin de, neden öğretmedin inanmamayı güvenmemeyi
Keşke bilseydim kendi sevgimin kıymetini
Değer vermeden sevilmeden,
Kimseye armağan edilemeyeceğini
Kırılıp dökülmeden değersizleşmeden
Kıymetli sevgimle tek yaşayabilmeyi
Hiç yenilmeden, Sevgi dilenmemeyi..