Bir Beyaz Zambak Şiiri - İsmail Adil Şahin

Yalnızlık solgunu bir beyaz zambak,
Açmış dudağını ‘haydi gel’ diyor.
Koparırsa diye biraz korkarak,
Uzaktan uzağa ‘bana gül’ diyor.

Genç kız saflığıyla süzülür durur,
Dimdik duran başta bir masum gurur.
Her çiçeği başka bir melek korur,
‘Dokunamaz bana esen yel’ diyor.

Ruhunda ruhumun kokusu vardı,
Gönlümü bembeyaz kollarla sardı,
Aydınlık duruşu sanki bahardı,
Açmaz benim gibi hiçbir gül, diyor.
04.04.2002_Kayseri