Bir benim işte… Şiiri - Osman Güngör

küllenmesi için
bir köşesinden tutuşturulmuş bir resimden kalan
bir yanı isli,silik resmiyim; hayatın ta kendisinin,
yuvasından,annesinin kanat çırpışlarından savrularak,
yada kendi sabi
ama koca yüreğinin peşinden giderek
kendini tecavüz sokakların kıyısında bulan
bir saka kuşuyum en çaresiz,
bir kuru kabuktan güneşe hasret bitirip filizlenen
çölde yeşeren bir fidan gibi
gelmişliğinin pişmanlığıyla kendine sırt çeviren
hayata susuz kuru dallarıyla sarılan
biçare bir fidandan farksız
hayatın zehrini saf bir zemzem zannedip
o anın zevkine kanıp içine boşaltan yüreği bahtsız bir fidanım;
evet ben dört koca yılın ardından kendine uzatılmış bir ayakkabıyı boyayan nasırlı ellerin sildiği gözyaşıyım çapaklı gözlerden akan;
evet benim işte akan bir suyum hayatta önüme çıkan
her bir şeyden bir parça kopartan
ve öteki yarısını bir hayat boyu aramaya kalkan
ve biliyor ki düzlüğe geldiğinde yok olacak olan
bir benim işte…