Bir Ben Yokum Şiiri - İsmail Emre Berber

Dün gece yine adım attım yanlızlığıma,
haber bile etmeden çekip gittim karanlığa,
Puslu bulutlar karşıladı sisten hiçbir yer gözükmüyordu,
Yorgun adımlarla ağır ağır çıktım hasret merdivenlerini,

Yüzümde gecenin karanlığı, sakallarımdan özlem fışkırıyord
Gözlerimle hüzün fotoğrafını çizdim içimde ise ağlaşan bir çocuk,
Kalıp sessizce dinledim yalnızlığımın uğultusunu,
Hafif bir tebessüm gösterdim sonra, koşarcasına uzaklaştım.

Arkama dönmeye cesaretim yoktu, kal dercesine bir ses yankılandı,
Kulalarım sağır olacaktı sanki, huzurun verdiği bir tatlı rüzgar esti
Derin bir nefes aldım, tüm organlarımı parçaladı,
Üstümde yorgunluğun getirdiği meziyet.

Her gün gemiler kalkar gözlerimden içinde insanlar toplulugu,
Bir ben yokum martıların uçuştugu kanatlarında sevda taşıdıklarında,
Bir ben yokum yarımlarımda kayboldum bagıra bagıra giden bir hayat,
Bir ben yokum sevdalılar sokagında gülümsemelerde....

Birakın artık yakamı bende yer alıyım sevdalarda dosluklarda,
Bende bir nebze gülümseyim içimde kopan fırtınaları dindireyim,
Alaşa edeyim hayatı kalın duvarları yıkıyım gözlerimdeki kanlı şavaşı durduruyum,
Bacaklarımda cesaret günesi dogmadı kalkıp yürüyemedim yarınlara...

Sahne son perdeyi kapatmadan yüreklerde sevda,yolculukları bitmeden,
Gözlerimdeki gemiler sonsuzluga ulaşmadan,
Bir adım daha atacagım umut dolu yıllara,
Saglam adımlarla yürüdükten sonra zafer benimdir...